Acht dagen geleden kregen wij twee mailtjes. Eentje van onze teamleider, de andere van de gemeentesecretaris. Beide hadden nagenoeg dezelfde boodschap. “Om verspreiding van het coronavirus te voorkomen wordt geadviseerd deze week thuis te werken”. Voor mij klonk dit heel onrealistisch, in Limburg was het op dat moment allemaal nog niet zo actueel.
Nu, acht dagen later, is onze coronacrisis realistischer dan ooit gedacht. In deze dagen maakte ik een besmetting van heel dicht bij mee, ging ik van altijd ‘in het land’ naar de hele week in Limburg en werden sociale contacten zwaar beperkt. Geen businessclub op dinsdagochtend, geen groepstraining op woensdag en geen spontane familiemeetings.
Meer dan ooit werden we van elkaar ‘gescheiden’. Zowel zakelijk als privé hebben we momenteel veel minder contact met elkaar. Althans, het fysieke contact is eventjes beperkt. Toch zag ik afgelopen dagen mooie dingen gebeuren. Na een tijd van ‘aftasten’ wisten volledige teams elkaar weer online (mét beeld) vinden. Kwamen sportclubs met creatieve oplossingen om toch fit te blijven. En houden complete families elkaar via app en FaceTime op de hoogte over hun dagelijkse bezigheden.
Ook ontstaan er mooie activiteiten tussen burgers, ondernemers en overheid om elkaar te helpen daar waar nodig. En ontdekte ik hoe snel mensen zich kunnen aanpassen aan nieuwe situaties. Mijn eigen opdrachtgever, met z’n 2.000 mensen in dienst, was binnen 2 dagen volledig online aan het werk.
In deze tijd zijn verbindingen, al dan niet online, belangrijker dan ooit. Blijf met elkaar in contact, blijf met elkaar praten en blijf verbindingen. Deze crisis is zwaar en zeker nog niet over. Maar alleen SAMEN door te verbinden, op elkaar te letten en elkaar te helpen komen we verder en worden we sterker dan ooit tevoren.
Vanuit het hart van een verbinder.
BEN LIEF VOOR ELKAAR!